Άναυδη η άμυνα

Με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα πρωτότυπες ιδέες στη διδασκαλία του μπριτζ, ενός παιχνιδιού με πολύ βαθιά «μαθηματική λογική».

Ένα από τα πολυτιμότερα διδάγματα είναι η ανάπτυξη της γνώσεως ότι οι αντίπαλοί μου ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ επαρκώς το χέρι μου. Αυτό κάνει εφικτή την παραπλάνησή τους.

Ένα απόκομμα Ελβετικής εφημερίδας του 1957(!!!), που ανακάλυψα τυχαία στα υπάρχοντά μου, μαζί με παλιές φωτογραφίες, μου θύμισε τη διανομή που περιγράφω.

Προέρχεται από έναν φιλικό αγώνα Ελβετίας – Ιταλίας, που διεξήχθη εκείνο το έτος στην Cortina D’ Ampezzo, πόλη της Βόρειας Ιταλίας.

Στην Ιταλική ομάδα συμμετείχαν μεγάλα ονόματα, όπως Bernasconi, Belladona, Garozzo κ.α

Στην Ελβετική ομάδα, που κατάφερε την ισοπαλία, χάνοντας με 1 ΙΜΡ σε 32 διανομές, έπαιζαν παίκτες από διάφορους συλλόγους. Μεταξύ αυτών κάποιος Έλληνας φοιτητής στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης: ο υποφαινόμενος…

Ως Dealer – και ας πούμε Νότος – και με όλους στη ζώνη, άνοιξα 1♥ με:

To πάσο της Δύσης ήταν γρήγορο, αλλά μου άφησε ένα συναίσθημα ότι ήξερε πως δεν θα έβγαζα ένα συμβόλαιο 4♥. Άρα είχε τον ♥Α!

Ο συμπαίκτης δήλωσε 2♠, που έδειχνε καλό 6φυλλο χρώμα με δύο τοπ ονέρ και 9-10 πόντους. Ακολούθησε το πάσο της Ανατολής και με αισιοδοξία έκλεισα τις αγορές πηδώντας στα 3ΧΑ.

Ενστικτωδώς θα ήθελα μια έξοδο στα καρό, αλλά η Δύση επέλεξε το ♣4 και ο συμπαίκτης στον Βορρά κατέβασε τα εξής φύλλα: ♠ ΑQJ983 ♥J6 ♦109 ♣753.

Στο ♣4 της εξόδου (προφανώς τέταρτο, αλλά άγνωστο αν είναι από 4φυλλο ή 5φυλλο χρώμα) η Ανατολή έπαιξε τον ♣J και ιδού η πλήρης διανομή, με την παρατήρηση ότι εγώ έβλεπα μόνο τα χέρια του άξονά μου και τα δυο σπαθιά της πρώτης λεβέ από την ΑΔ (το ♣4 και τον ♣J).

Πώς έβγαλα τα 3ΧΑ παίζοντας με απόλυτο fair –play;

Έπιασα τον ♣Κ, τράβηξα τον ♠Κ – ΔΙΧΩΣ να προσποιηθώ ότι διστάζω αν θα καβαλήσω με τον Άσο – και συνέχισα με τον ♥Κ που η Δύση άφησε έξω!…

Είχα τις 9 λεβέ μου! Και άφησα άναυδη την άμυνα…