Ο απίθανος Géza Ottlik

Géza Ottlik

Ο Géza Ottlik (1912-1990) ήταν ένας Ούγγρος συγγραφέας, μεταφραστής, μαθηματικός και θεωρητικός του Μπριτζ, που έζησε στη Βουδαπέστη. Έβγαζε τα προς το ζειν κάνοντας μεταφράσεις βιβλίων από τα αγγλικά (Charles Dickens, George Bernanrd Shaw, John Osborne, Evelyn Waugh) και τα γερμανικά (Tomas Mann, Gottfried Keller, Stefan Zweig) και είχε πάθος με το Μπριτζ και τη θεωρία του.

Ο Alan Truscott είχε αναφέρει για τον Ottlik ότι επρόκειτο για “έναν από τους καλύτερους υποψήφιους για τον τίτλο του συγγραφέα με τη μεγαλύτερη δημιουργικότητα στη θεωρία της εκτέλεσης”. Στο περίφημο βιβλίο του “Adventures in Card Play”, που έγραψε μαζί με τον Hugh Kelsey, παρουσίασε και ανέπτυξε πολλές νέες έννοιες, όπως το Backwash squeeze και το Entry-shifting squeeze.

Το Backwash squeeze περιλαμβάνει το σκουιζάρισμα ενός αντίπαλου πίσω από την απειλή του εκτελεστή. Μία γνωστή παραλλαγή του, με το όνομα “Seres Squeeze”, ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μίας ελεύθερης παρτίδας στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας το 1965, από τον διάσημο Tim Seres.

Εκ φύσης το Backwash squeeze είναι ένα squeeze με ατού (trump squeeze) χωρίς μέτρημα. Συμβαίνει όταν ο εκτελεστής (ή ο μορ) έχει ένα ή περισσότερα καλά ατού, αλλά δεν πρέπει να τραβήξει τα υπόλοιπα ατού των αντιπάλων. Αντ’ αυτού, ο εκτελεστής πρέπει να κόψει ένα φύλλο με μεγάλο ατού και ο αντίπαλος που παίζει μετά πρέπει είτε να κάτω-κόψει είτε να εγκαταλείψει κάποια από τις απειλές του (ως άμεση λεβέ ή ως φύλλο εξόδου, επιτρέποντας αργότερα την εφαρμογή ενός endplay).

Ορίστε ένα κλασικό διάγραμμα ενός Backwash squeeze:

Καταλήγοντας στις 6♠, ο εκτελεστής χρειάζεται τις πέντε από τις έξι τελευταίες λεβέ. Παίζοντας από τον μορ, ο εκτελεστής κόβει μία κούπα με τον ♠A και η Δύση σκουιζάρεται. Αν κάτω-κόψει, ο εκτελεστής τραβάει τα ατού, εισπράττει το ♥3 και τον ♦Α του μορ και δίνει την τελευταία λεβέ.

Αν η Δύση ξεσκαρτάρει σπαθί, ο εκτελεστής παίζει δύο γύρους ατού και συνεχίζει με το ♥3, πετώντας από το χέρι του το ♣9. Η Δύση μπορεί να κόψει, αλλά τότε αναγκάζεται να παίξει προς τη φουρκέτα του ♦A (στον μορ) και της ♦Q (στο χέρι).

Αν, τέλος, η Δύση ξεσκαρτάρει καρό, ο εκτελεστής εισπράττει τον ♦Α και ξεσκαρτάρει το ♣9 στο ♥3 του μορ. Αν η Δύση κόψει και συνεχίσει με σπαθί, προσφέρει κόψιμο και ξεσκαρτάρισμα στον εκτελεστή, ενώ, οποιοδήποτε άλλο γύρισμα, επιτρέπει στον εκτελεστή να τραβήξει τα ατού και να διεκδικήσει όλες τις υπόλοιπες λεβέ.

Η παραλλαγή του Seres είναι ως εξής:

Ατού είναι τα σπαθιά, αλλά, αν ο εκτελεστής τραβήξει το τελευταίο ατού της άμυνας, θα κολλήσει στον μορ με δύο χανόμενες. Έτσι, ο εκτελεστής κόβει ένα καρό με το ♣10 και η Ανατολή σκουιζάρεται:

Αν η Ανατολή κάτω-κόψει, ο εκτελεστής έρχεται στο χέρι με κοφτή και εισπράττει το μετρ καρό.

Αν η Ανατολή ξεσκαρτάρει, αυτό προάγει μία λεβέ στον μορ, την οποία εισπράττει ο εκτελεστής, έτοιμος να πάνω-κόψει την Ανατολή όποτε χρειαστεί.

Την περίπτωση του Entry-shifting squeeze θα την εξετάσουμε μέσω μίας διανομής που παίχτηκε σε αγώνα knockout στο Νορβηγικό Πρωτάθλημα Ομάδων το 2011.

Η αγορά 2♠ της Δύσης έδειξε τουλάχιστον 5-5 σε κούπες και σπαθιά και το 2ΧΑ από τον Βορρά ήταν επιτακτικό για μανς με υποστήριξη στις πίκες. Η αγορά 3♣ από τον Νότο ήταν φυσική και το 4♣ από τον Βορρά έδειχνε κοντό χρώμα, στο σύστημά τους, ακόμη κι αν αυτό ήταν το δεύτερο χρώμα του συμπαίκτη, ένα μήνυμα που εκτίμησε ιδιαίτερα ο Νότος. Στην ερώτηση Άσων 4ΧΑ, ο Lund έδωσε ένα πολύτιμο μήνυμα σχετικά με τη Ντάμα ατού και δύο ακόμη Άσους. Ο λόγος που έδειξε ότι κρατάει τη ♠Q ήταν το 5φυλλο ατού, απέναντι σε άνοιγμα 1♠ που επίσης έδειχνε 5φυλλο χρώμα.

Geir Helgemo

Η Δύση βγήκε τον ♣K, που κέρδισε ο Νότος με τον Άσο, με την Ανατολή να ακολουθεί με τον Βαλέ. Αν τα ατού είναι 2-1, το συμβόλαιο είναι σίγουρο. Αν τα ατού είναι 3-0, ο εκτελεστής μπορεί να μαζέψει τα ατού της Ανατολής, αλλά δεν υπάρχει προφανές παίξιμο για την 13η λεβέ, όταν μαζευτούν τα ατού σε τρεις γύρους, καθώς δε θα υπάρχουν αρκετά ατού για κοφτές. Γιατί, λοιπόν, να ασχοληθεί κάποιος με το 3-0 στα ατού; Γιατί είναι εξαιρετικά πιθανό! Η πρώτη ανάλυση του Helgemo αφορούσε στην κατανομή των φύλλων και, όταν κατέληξε στα συμπεράσματά του, ακολούθησε μία γραμμή που είναι δύσκολη για τους περισσότερους παίκτες, ακόμη κι αν έχουν στη διάθεσή τους και τα τέσσερα χέρια.

Το σκεπτικό του Helgemo ήταν το εξής: η Δύση μάλλον έχει 6φυλλο σπαθί, εκτός κι αν η Ανατολή έπαιξε τον Βαλέ από δίφυλλο, αλλά γιατί να το κάνει; Επίσης η Δύση έχει δείξει 5φυλλη κούπα και συνεπώς το 3-0 στα ατού γίνεται ολοένα και πιο πιθανό. Η κατανομή της Δύσης είναι πιθανότατα 1=5=1=6 ή 0=5=2=6.

Τι συμβαίνει στα καρά; Αν η Δύση έχει μόνο ένα καρό, σημαίνει ότι η Ανατολή έχει 8φυλλο, κάτι που οι περισσότεροι παίκτες θα αγόραζαν έπειτα από το 2ΧΑ του Βορρά. και αν η Δύση είχε κατανομή 1=5=1=6, θα έβγαινε μάλλον ατού. Εξάλλου η αντάμ ατού σε μεγάλο σλεμ είναι πολύ συνηθισμένη, σύμφωνα με τον κλασικό κανόνα. Έτσι η πιο πιθανή κατανομή για τη Δύση είναι η 0=5=2=6. Είπαμε, όμως, ότι αν η Ανατολή έχει 3φυλλο ατού δεν υπάρχει 13η λεβέ, έτσι δεν είναι; Κι όμως υπάρχει. Κοιτάξτε το διάγραμμα με τα τέσσερα χέρια και παρακολουθήστε την εκπληκτική εκτέλεση του Helgemo, βασισμένη σε τεχνική ανάλυση του χεριού που αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ένα είδος ανθρώπινου GIB (ένα από τα πρώτα προγράμματα ανάλυσης διανομής όταν είναι γνωστά και τα τέσσερα χέρια – στΜ):

Στη δεύτερη λεβέ, ο Helgemo έπαιξε τον ♥A και συνέχισε με τον ♦K. Υποστηρίζοντας την υπόθεσή του σχετικά με τις κατανομές των χεριών των αντιπάλων, συνέχισε με καρό στον Άσο. Στη συνέχεια, εισέπραξε τον ♥K και έπαιξε το ♠9 από τον μορ, το οποίο άφησε να τρέξει! Γιατί δεν έπαιξε πρώτα τον ♠A από τον μορ; Θα δείτε σύντομα ότι, τόσο η είσπραξη των δύο καρό όσο και η απευθείας εμπάς πίκα είναι βασικά στοιχεία της επιτυχούς εκτέλεσης.

Όταν το ♠9 κέρδισε τη λεβέ, συνέχισε με πίκα στον Βαλέ και τα φύλλα πλέον είχαν ως εξής:

Η Δύση έπρεπε να ξεσκαρτάρει στους δύο πρώτους γύρους ατού και πέταξε δύο σπαθιά, καθότι δε μπορούσε να διώξει κούπα, γιατί, με αυτό τον τρόπο, ο εκτελεστής θα μπορούσε να μετράρει την πέμπτη κούπα στον μορ. Στον ♠K, η Δύση έχει μείνει με τρεις κούπες και τρία σπαθιά. Αν ξεσκαρτάρει σπαθί, ο εκτελεστής παίζει μικρή πίκα από τον μορ και μετράρει το πέμπτο σπαθί με δύο κοφτές. Έχει ακόμη δύο ατού ως επικοινωνίες με το χέρι του. Αν η Δύση ξεσκαρτάρει κούπα, ο εκτελεστής καβαλάει τον ♠K με τον ♠A και αφοσιώνεται στις κούπες, έχοντας ακόμη αρκετές επικοινωνίες, ώστε να μετράρει την πέμπτη κούπα και να την εισπράξει.

Για να καταφέρει να εκτελέσει αυτό το πανέμορφο trump squeeze, ο εκτελεστής πρέπει πρώτα να εισπράξει τα δύο καρά, πριν ξεκινήσει να παίζει τα ατού, αλλά και να κάνει αμέσως την εμπάς στα ατού, ώστε να παίξει τον τρίτο γύρο ατού από το χέρι, διατηρώντας τον ♠A στον μορ, τη στιγμή ακριβώς που σκουιζάρεται η Δύση, ώστε να αποφασίσει ποιο χρώμα θα αναπτύξει.

Η απευθείας εμπάς στα ατού βασίστηκε στην τέλεια ανάλυση των κατανομών των χεριών και στην πρόβλεψη του περίπλοκου και ασυνήθιστου squeeze στις επόμενες λεβέ. Το μεγάλο σλεμ το αγόρασαν και στο άλλο τραπέζι, αλλά ο εκτελεστής δεν κατόρθωσε να βρει τη γραμμή εκτέλεσης του Helgemo και έτσι μπήκε μία μέσα.

Χωρίς να προκαλεί έκπληξη, η διανομή αυτή χάρισε στον Helgemo (και τον δημοσιογράφο Geo Tislevoll) το βραβείο Rose Cliff Declarer Play για το 2011.

Σύμφωνα με τον Truscott, το βιβλίο “Adventures in Card Play” άνοιξε νέους ορίζοντες στην άμυνα και την εκτέλεση και θεωρείται το πιο προχωρημένο βιβλίο εκτέλεσης και άμυνας στο Μπριτζ.

Ελεύθερη μετάφραση από το bulletin του 53ου Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ομάδων.