Falsecard του εκτελεστή (μέρος 9ο)

Ο Mike Lawrence ισχυρίζεται ότι το μεγαλύτερο λάθος του εκτελεστή είναι, στατιστικά, το λανθασμένο παίξιμο στην πρώτη λεβέ, το οποίο αποδίδεται συχνά στη βιασύνη. Ισχυρίζεται επίσης ότι από τις διάφορες κατηγορίες λαθών του εκτελεστή στην πρώτη λεβέ (να πιάσει από λάθος χέρι,  να πιάσει με ένα συγκεκριμένο  ονέρ αντί για κάποιο άλλο, να πάρει τη λεβέ αντί να αφήσει έξω και το αντίστροφο, μεταξύ άλλων), η πιο συχνή περίπτωση είναι να αποτύχει να κάνει το σωστό false card. Συγκρίνοντας δε τα false card της άμυνας με αυτά του εκτελεστή, γράφει ότι γενικά τα πρώτα είναι πιο αποτελεσματικά, αλλά, από την άλλη πλευρά, ο εκτελεστής έχει πολύ περισσότερες ευκαιρίες για false card, πέντε με δέκα φορές περισσότερες από την άμυνα, κατά τον Lawrence. Ολοκληρώνοντας την εισαγωγή στο παρόν άρθρο, υπενθυμίζουμε ότι ο εκτελεστής έχει γενικότερα ένα σημαντικό πλεονέκτημα: δεν γίνεται να ξεγελάσει τον συμπαίκτη του, ενώ στα αμυντικά false card υπάρχει πάντα ο κίνδυνος όχι μόνο να μην συνεργαστεί ο συμπαίκτης, οπότε το false card απλώς πάει στράφι, αλλά να πέσει ο ίδιος ο παίκτης θύμα του false card, αντί για τον εκτελεστή, με τραγικά αποτελέσματα.

O Michael Steven (Mike) Lawrence (γεννήθηκε στις 28 του Μαΐου 1940) είναι Αμερικανός παίκτης, δάσκαλος, θεωρητικός, και πολυγραφότατος συγγραφέας του μπριτζ.

Μια συχνή περίπτωση:

η Δύση κάνει αντάμ  τον Ρήγα, η Ανατολή βάζει το πέντε, σε μια προσπάθεια να αποθαρρύνει τη Δύση να συνεχίσει στο χρώμα, και το σωστό φύλλο (false card) για τον Νότο είναι το επτά, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για τη Δύση να έχει κάνει ενθαρρυντικό σινιάλο η Ανατολή, αφού θα μπορούσε να έχει το τρία, το οποίο επιμελώς έκρυψε ο Νότος.

Η Δύση βγαίνει τον Ρήγα και η Ανατολή κάνει ενθαρρυντικό σινιάλο με το πέντε. Ποιο φύλλο πρέπει να παίξει ο Νότος, ώστε να αποτρέψει, κατά το δυνατόν, να κόψει η Ανατολή τον τρίτο γύρο; Αν ο Νότος παίξει τον Βαλέ, η Δύση θα παρατηρήσει ότι λείπει και το τρία και το τέσσερα και, συνεπώς, όποιο από τα δύο και να έχει η Ανατολή, κόβει τον τρίτο γύρο. Αν η Ανατολή δεν έχει κανένα από τα δύο, τότε το πέντε είναι σόλο και πάλι κόβει. Συμπέρασμα: ο Βαλές είναι 100% λανθασμένο φύλλο. Αν ο Νότος παίξει, αντί για τον Βαλέ, το έξι στην πρώτη λεβέ, η Δύση θα παρατηρήσει αυτήν τη φορά ότι λείπουν το τρία και το τέσσερα, με παρόμοια συμπεράσματα όπως πριν. Τουλάχιστον ο Βαλές έχει το στοιχείο του σοκ, που ίσως να επηρέαζε κάποιους απρόσεκτους αντιπάλους. Απομένει το τέσσερα στην πρώτη λεβέ, που είναι και το σωστό φύλλο. Όχι ότι θα είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο για τη Δύση, αλλά δεν είναι προφανές ότι θα βρει τη σωστή άμυνα, παρά μόνο ένας καλός παίκτης μετά από σκέψη, καταλήγοντας ότι δεν αποκλείεται η Ανατολή να κρατάει J65, δεν είναι όμως πολύ πιθανό.

Εδώ δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον εκτελεστή να κάνει το σωστό false card, αφού δεν κινδυνεύει με τσάκα. Αν όμως θα προτιμούσε να συνεχίσει στο χρώμα η Δύση, αντί να γυρίσει κάποιο άλλο, τότε πρέπει να παίξει το πέντε: η Δύση δεν αποκλείεται να παίξει την Ανατολή για 43 ξερά. Συνήθως, σε παρόμοιες περιπτώσεις, αν η αντάμ  αρέσει στον εκτελεστή πρέπει να παίξει ένα μεγάλο φύλλο (σαν να ήταν στη θέση της Ανατολής και ήθελε να ενθαρρύνει) και αν δεν του αρέσει η αντάμ πρέπει να παίξει το μικρότερο φύλλο του. Αν οι αντίπαλοι παίζουν ανάποδα απέλ, το ίδιο πρέπει να κάνει και ο εκτελεστής. Συνήθως πάντως είναι ευκολότερο να ενθαρρύνουμε τους αμυνόμενους να συνεχίσουν σε ένα χρώμα, παρά να τους αποθαρρύνουμε, ώστε να μην το συνεχίσουν.

Η Δύση κάνει αντάμ τον Ρήγα και η Ανατολή παίζει το αποθαρρυντικό τέσσερα. Συνήθως, όταν θέλουμε να αποθαρρύνουμε τη Δύση από το να συνεχίσει στο χρώμα, με παρόμοιους συνδυασμούς παίζουμε τον Βαλέ (ώστε να φοβηθεί ότι είναι ξερός). Το παράδοξο εδώ είναι ότι πρέπει να παίξουμε τον Βαλέ αν θέλουμε να συνεχίσει η Δύση στο χρώμα. Η Δύση θα παρατηρήσει ότι λείπει το τρία και ίσως προσπαθήσει να δώσει τσάκα στον συμπαίκτη της.

Σε μερικές περιπτώσεις δεν χρειάζεται να σκεφτούμε καθόλου, προσπαθώντας να βρούμε το σωστό falsecarding και χάνοντας χρόνο, διότι απλούστατα δεν υπάρχει. Στο παραπάνω διάγραμμα για να μπερδέψουμε τη Δύση θα έπρεπε να έχουμε μικρά φύλλα (spot) μεγαλύτερα και μικρότερα από το τρία, που έπαιξε η Ανατολή στην αντάμ του Ρήγα. Έχοντας μόνο μεγαλύτερα το παίξιμό μας δεν κάνει καμία διαφορά, είναι, κυριολεκτικά, αδιάφορο.

Εδώ έχουμε μόνο μικρότερα φύλλα, από το οκτώ που έπαιξε η Ανατολή και, προφανώς, όποιο και να παίξουμε, η Δύση θα παρατηρήσει ότι λείπουν τρία μικρότερα φύλλα από το οκτώ και θα δώσει με απόλυτη σιγουριά την τσάκα στην Ανατολή.

Αν ο Νότος θέλει να αλλάξει χρώμα η Δύση, στην αντάμ του Άσου πρέπει να παίξει το δύο. Οποιοδήποτε άλλο φύλλο θα αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υποθέσει η Δύση ότι το δύο το έχει η Ανατολή και να προσπαθήσει για τσάκα. Το δύο τουλάχιστον αφήνει μια μικρή ελπίδα, ότι η Δύση θα γυρίσει κάποιο άλλο χρώμα.
Ας δούμε και δύο ολόκληρες διανομές:

Στις 4♥ του Νότου η Δύση βγαίνει το ♦5, στο χρώμα του συμπαίκτη και η Ανατολή παίρνει τον Άσο. Το αν θα συνεχίσει καρό η Ανατολή εξαρτάται από το φύλλο που θα βάλει ο Νότος. Αν βάλει απρόσεκτα το τέσσερα, η Ανατολή –που βλέπει όλα τα φύλλα εκτός από το εννέα και τον Ρήγα-, εύκολα θα διαπιστώσει ότι το πέντε είτε είναι σόλο, είτε από Κ95. Και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να γυρίσει άνετα καρό. Ο Νότος πρέπει να βάλει το εννέα στην πρώτη λεβέ. Τώρα το ενδεχόμενο να βγήκε η Δύση από δίφυλλο 54 είναι υπαρκτό και επειδή το δίφυλλο είναι γενικά πιο πιθανό από το σόλο, όταν γίνεται αντάμ σε κοντό χρώμα, είναι πολύ πιθανό η Ανατολή να αναζητήσει λεβέ στις πίκες. Αν τραβήξει έστω και μια λεβέ στις πίκες, το συμβόλαιο δεν μπορεί πλέον να μπει μέσα, διότι έχουν χαθεί οι επικοινωνίες της άμυνας και δεν μπορεί να πάρει δεύτερη τσάκα η Δύση. Ο γενικός κανόνας είναι: ει δυνατόν, κρύβουμε ένα μικρότερο φύλλο από το φύλλο που έπαιξε η άμυνα.

Η αγορά πήγε:

Η Δύση δεν ελέγχει τις κούπες του Βορρά και είναι λογικό να αποκλείσει την αντάμ ατού, αφού θα δώσει τέμπο στον εκτελεστή. Είναι προφανές ότι πρέπει να κάνει αντάμ σε κάποιο μινέρ. Παλαιότερα υπήρχε η θεωρία ότι η αντάμ από δύο ονέρ είναι καλύτερη από αντάμ από ένα, με το λανθασμένο επιχείρημα ότι χρειάζεται λιγότερη βοήθεια από τον συμπαίκτη (με κλασικό παράδειγμα το KJxx). Σύγχρονες μελέτες, που έγιναν με τη βοήθεια υπολογιστών και σχετικών προγραμμάτων, έδειξαν ότι η αντάμ από Αxxx(x) είναι πολύ ασφαλέστερη απ’ ό,τι πιστευόταν και, αντίθετα, αντάμ από ΚJxx για παράδειγμα, είναι σαν να βγαίνει κανείς καί από Ρήγα και από Βαλέ και μια από τις χειρότερες δυνατές επιλογές. Υπ’ αυτό το πρίσμα, η αντάμ του ♣Α, η οποία έγινε από τη Δύση, κρίνεται απόλυτα σωστή. Η Ανατολή έπαιξε το επτά, διότι φυσικά δεν θέλει να ενθαρρύνει τη Δύση να συνεχίσει στο χρώμα. Το φύλλο που θα παίξει ο Νότος είναι κρίσιμο: μόνο το εννέα μπορεί να αποτρέψει πρακτικά τη Δύση (υποθέτοντας ότι η Ανατολή μπορεί να έπαιξε το επτά από K732) από το θανατηφόρο γύρισμα μικρό καρό. Αν ο Νότος παίξει απερίσκεπτα το δύο ή το τρία, η Δύση είναι πιο πιθανό να διαβάσει το επτά σαν αυτό που είναι στην πραγματικότητα: αποθαρρυντικό φύλλο.

Γενικός κανόνας: Αν θέλουμε να ενθαρρύνουμε τον εξ αριστερών αντίπαλο να συνεχίσει στο χρώμα της αντάμ, πρέπει να παίξουμε το πιο κοντινό μεγαλύτερο φύλλο από το φύλλο που έπαιξε ο εκ δεξιών αντίπαλος.

Για παράδειγμα, αν η Ανατολή παίξει το έξι, το καλύτερο false card, αν κρατάμε K972, είναι το επτά, όχι το εννέα (η Δύση ξέρει ότι η Ανατολή θα έπαιζε το επτά, αν το είχε, αντί για το έξι, με οποιονδήποτε συνδυασμό περιελάμβανε και τα δύο φύλλα –αν ήθελε να ενθαρρύνει φυσικά- και το false card αποκαλύπτεται).